صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !

وقتی در تهران قدم می زنید ، خیلی احساس راحتی می کنید . انگار که کسی مزاحم شما نیست و همه به عقاید شما احترام می گذارند.احساس می کنید که در بین فرهیختگان قدم می زنید . ولی در شهرستان اینگونه نیست . اما علت چیست ؟ در شهر بزرگی مثل تهران به دلیل وجود افراد با عقاید مختلف ، مردم حوصله درگیری و اختلاف ندارند ، چون اگر بخواهند درگیر شوند ، با این تنوع و اختلاف ، قضیه بیخ پیدا می کند ، برای همین کاری به کار یکدیگر  ندارند .  اما در شهرهای کوچک ، هرچه تنوع فرهنگی کمتر می شود ، این بی تفاوتی هم کمتر می شود . پس نباید خیال کنید که تهرانی ها قوم بافرهنگ و شعوری هستند که به عقاید هم احترام می گذارند ، بلکه حقیقت این است که بی تفاوت هستند و حال و حوصله درگیری ندارند . صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !...

این مذهبی هایی که بدون دلیل موجه و با اختیار ( به قیدها دقت شود)  در مناطقی زندگی می کنند که که گناه زیاد است یا با همان شرایط ، با اقوامی بی دین و بی مبالات ، معاشرت می کنند ، باید بدانند که با این کارشان موجب عادی شدن گناه می شوند ، در نتیجه ، در گناه آن فرد ، شریک هستند. مگر اینکه دلیل موجهی وجود داشته باشد ، مثلا فرد ، اهل امر به معروف و نهی از منکر باشد ، یا توانایی جابجابی نداشته باشد ، یا هر مصلحت مهم دیگر . خیلی از اینها که بالاشهر تهران و کنار نجومی خوارها ، مرفهین بی درد ، رشوه خوارها ، خرام خوارها ، ... زندگی می کنند ، اگر بی دلیل باشد ،  نه تنها در گناه آنها شریک هستند و در قیامت ، کارنامه ای پر از حق الناس خواهند داشت . صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !...

#علی_سروش      فتنه 88 را باید فراتر از دعواهای سیاسی و جناحی تحلیل کرد،این فتنه را باید در چارچوب جنگ فقر و غنا و جنگ اشراف علیه مردم فهم کرد. شورش مرکزنشینان علیه جمهور ایران، شورش مدیران نفتی علیه یارانه بگیران. اقتصاد نفتی ایران بستر آماده ای است برای بروز چنین فتنه هایی، اساسا اقتصاد نفتی یا اصطلاحا اقتصاد رانتی، تاثیرات اجتماعی و سیاسی مستقیمی بر جامعه دارد، اقتصاد رانتی مبتنی بر پول نفت، جامعه را تبدیل به 2طبقه اجتماعی مهم می کند، طبقه توزیع کننده پول نفت و طبقه دریافت کننده پول نفت. لذا هرجه وابستگی دولت به پول نفت بیشتر می شود، طبقه توزیع کننده نفت، قدرتمند تر و راضی تر هستند و هرگاه وابستگی دولت به نفت کمتر است ضعیف تر می شود و احساس خطر می کند.  رژیم پهلوی یک دولت کاملا رانتی-نفتی بود، بعداز انقلاب این ساختار نفتی تضعیف می شود، و در پایان جنگ وابستگی دولت به نفت به حدود30% میرسد، اما بعد از جنگ بصورت کاملا صعودی این معادله تغییر می کند، و دولت هرچه بیشتر به نفت وابسته می شود، تاجایی که در سال 73 وابستگی شدید دولت به نفت از 70% هم می گذرد. و چنین است که در سالهای بعد جنگ یک بروکراسی نفتی شکل می گیرد، بروکراسی که کارکردش استخراج و فروش حداکثری نفت است.  مبتنی براین بروکراسی نفتی #حلقه_بسته_مدیران نفتی ایجاد می شود، این مدیران نفتی اگر چه در صحنه سیاسی به ظاهر رقیب هستن صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !...

صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !...

(تحلیل عملکرد مردم">مردم شهرستان ها در انتخابات ، از دیدگاه نظریه برجسته سازی )   همیشه بعد از انتخابات ها ، یکی از گلایه های اصلی بچه مذهبی ها این است که مردم شهرستان ها شعور سیاسی ندارند و به صورت قبیله ای رأی می دهند .   قدیم ندیما به خودم می گفتم که شعورتهرانی ها بیشتر از شهرستانی ها است . امّا الآن چنین نظری ندارم . نظر فعلی حقیر :   شیوه ی فکری مردم تهران با شهرستان ها ، یکی است و تفاوت آن ها در محتوای تفکّر است . یعنی مردم تهران به چیزی فکر می کنند که شهرستانی ها فکر نمی کنند . یکی از علل این تفاوت محتوایی هم رسانه ها هستند . توضیح آنکه چون در تهران رسانه های زیادی فعال هستند ، مردم با مشکلات شهر خود که پایتخت هم هست ، خیلی بیشتر درگیر می شوند ، در نتیجه به عملکرد مسئولین حساس تر می شوند و در انتخابات آگاهانه تر عمل می کنند . ولی در شهرستان ها ، چون غالبا رسانه ی محلّی وجود ندارد و مردم از اخبار شهر آگاه نمی شوند ، مردم اصلا نمی دانند که اسم مسئولین شهرشان چیست ؟ وظایفشان چیست ؟ و ... در نتیجه در هنگام انتخابات ، به صورت فامیلی و قبیله ای رأی می دهند .   و الّا منظق فکری مردم در تهران و شهرستان ها  ، یکی است . در هر دوجا ، مذهبی ها به کاندیدای مذهبی رأی می دهند . بقیه هم به کسی که آب و یونجه  ی بیشتری به آنها بدهد . منطق یکی است . محتوای متفاوت است .   اسم قشر دانشجو را هم به صدای خرد شدن استخوان های فلانی در قبر را می شنوم !...